با محبت جمله سازید..

از معلمم شنیدم صبح روز اول سال..

با محبت جمله سازید..

اولی قلم تراشید:

من محبت را دوست دارم..

دومی تنور دل بتفتید:

مادرم محبت است کلاً..

سومی که بود دلگیر:

محبت دروغ است..

سبط شاعری هجا کرد:

از محبت خارها گل می شود..

یک به یک جُمَل بخواندیم..

آخرین نفر ز جا خاست..

کودکی یتیم، کمرو..

جامه اش دریده بر تن، صورتش لهیده از غم..

فی المثل..

بودنش نبود او بود..

جمله را چنین شروع کرد:

خدا ما را دوست دارد..

یاد دارم بهترین شد..

چون معلم گریه می کرد و می گفت:

بچه ها گفتم با محبت جمله سازید..