همین ساده بودنشان...

بعضی ها ؛ 
شبیه عطر بهار هستند 
در کوچه پس کوچه های پیچ در پیچ دلت،
نفس می کشی...
آنقدر عمیق؛
که عطر بودنشان را تا آخرین ثانیه ی عمرت؛
در ریه هایت ذخیره کنی...

بعضی ها؛ 
شبیه ماهی قرمز کوچکی هستند 
که افتاده اند در تنگ بلورین روزگارت ..
جانت را با جان و دل در هوایشان ؛ تازه می کنی...

بعضی ها ...
آرامش مطلقند ؛
لبخندشان... 
تلالو برق چشمانشان ؛ 
صدای آرامشان...
اصلِ کار، تپش قلبشان... 
انگار که یک دنیا آرامش را به رگ و ریشه ات تزریق می کنند..

بعضی ها ؛
بودنشان...
همین ساده بودنشان...
همین نفس کشیدنشان؛
یک عالمه لبخند می نشاند روی گوشه لبمان...

اصلا خداجان در آفرینش بعضی ها سنگ تمام گذاشته ای ..


سایه ی شان کم نشود از روزگارمان ..